رساله مرکز همایش اقوام کرد

پرستش سرزمین و تقدیس خاك، خواه به دلیل اعتقاد كلی به زاد شدن همه چیز و هر چیز از خاك و بازگشت به آن، خواه به دلیل باور به این كه زمین همزاد با «همه وجود مادی جهانـ، «فراز آفریدة» هر مزد است كه «آفریدگان را به صورت مادی آفریده، از روشنی بیكران آتش، از آتش باد از باد آب، از آب زمین.» نزد ایرانیان دوران باستان، امری شناخته شده به شمار می‌آید. ایرانیان باستان خاك را، كه یكی از عناصر چهارگانه‌ می‌دانستند سازندة جهان هستی به تمام ابعاد، نمی‌آورند و با شناختی كه به سختی‌های مربوط به آماده‌سازی آن برای بهره‌دهی داشتند، به حراست از آن همت می‌كردند.